گفتم که چرا صورتت از ديده نهانست

شاعر : خواجوي کرماني

گفتا که پري را چکنم رسم چنانست		گفتم که چرا صورتت از ديده نهانست
گفتا مگرت آرزوي ديدن جانست		گفتم که نقاب از رخ دلخواه برافکن
گفتا که ترا نيز مگر ميل ميانست		گفتم همه هيچست اميدم ز کنارت
گفتا که مرا همچو دلت تنک دهانست		گفتم که جهان بر من دلتنک چه تنگست
گفتا که ترا خود ز جهان نقد همانست		گفتم که بگو تا بدهم جان گرامي
گفتا که گدا بين که چه فرمانش روانست		گفتم که بيا تا که روان بر تو فشانم
گفتا که مرا با تو ارادت نه چنانست		گفتم که چنانم که مپرس از غم عشقت
گفتا خمش اين کوي خرابات مغانست		گفتم که ره کعبه بميخانه کدامست
گفتا برو اي خام هنوزت غم آنست		گفتم که چو خواجو نبرم جان ز فراقت

#اشعارخواجوی کرمانی #شعروادب #دیوان اشعار #خواجوی کرمانی

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

ارسال نظر

نظرات کاربران